Toch 'kort' op kamers
Ik had mezelf wijsgemaakt dat het tijd werd voor een volwassen stap. Een koopwoning, ja. Een eigen plek met muren die echt van mij zouden zijn. 'Het is zonde om je geld over de balk te smijten', hoorde ik steeds om me heen. Huren voelde ineens alsof ik elke maand briefjes geld in een open haard gooide. Dus begon ik - half overtuigd, half koppig - aan mijn missie: niet zomaar een woning, maar een koopwoning.






